حجتالاسلام والمسلمین سید مسعود نجمالهدی در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در ساری، با تبریک به مناسبت سالروز میلاد جواد الائمه (ع) اظهار داشت: بر اساس اعتقاد راسخ شیعه و ادله متقن، اهل بیت عصمت و طهارت (ع) انوار طیبهای الهی هستند که در دایره تشریع و تکوین، دارای ولایتند و بالاترین مصادیق «خلیفة الله» در زمین به شمار میروند. احادیث «نور واحد» که مورد تأیید فریقین است، گواه این حقیقت است که ائمه طاهرین (ع) در بُعد نورانیت و ولایت تشریعی، حقیقتی واحد دارند.
استاد حوزه افزود: آن بزرگواران دارای دو گونه خلقت هستند؛ خلقت نوری آنان که پیش از آفرینش زمان و مکان است، و خلقت خَلقی یا ناسوتی که مربوط به هبوط و تجلی ایشان در عالم ماده است. آنچه در عالم مشاهده میکنیم، تجلیات گوناگون آن نور واحد است که متناسب با مختصات و مأموریت خاص هر امامی ظهور مییابد.
حجتالاسلام والمسلمین نجمالهدی با اشاره به ویژگی منحصر به فرد امام جواد (ع) خاطرنشان کرد: آنچه در زندگی امام جواد (ع) به عنوان نخستین نمونه در تاریخ امامت تجلی یافت، مسئله «امامت در سن طفولیت» بود. ایشان در حدود هفت یا هشت سالگی و پس از شهادت امام رضا (ع) به مقام امامت رسیدند. این واقعه، اولین امتحان ویژه و عملی اعتقادی برای شیعیان و ارادتمندان اهل بیت (ع) بود.
وی با اشاره به واکنشهای آن دوره تاریخی افزود: تاریخ گواه است که این امر، حتی باعث ایجاد تردید در میان برخی از اصحاب امام رضا (ع) شد. گروهی به فرقه انحرافی واقفیه پیوستند، عدهای امامت عبدالله بن موسی را پذیرفتند و حتی در امامت خود امام رضا (ع) نیز برای برخی شکهایی پدید آمد. این یک آزمون سرنوشتساز بود؛ آزمونی برای تشخیص کسانی که به ظاهر و سن نگاه میکنند از آنانی که حقیقت الهی و موهبت امامت را باور دارند.
استاد حوزه با استناد به آیات قرآن و سنت الهی تأکید کرد: امامت، مانند نبوت، موهبتی الهی است که خداوند آن را «حَیثُ یَشاء» قرار میدهد. همانگونه که حضرت عیسی (ع) در گهواره به نبوت مبعوث شد و سخن گفت، یا حضرت یحیی (ع) در کودکی به مقام نبوَت رسید، مقام امامت نیز تابع سن و سال مادی نیست. این اصل اعتقادی پیش از این وجود داشت، اما برای نخستین بار در شخص امام جواد (ع) به طور عملی و ملموس جلوه گر شد تا میزان پایبندی شیعه به باورهای اصیلش سنجیده شود.
حجتالاسلام والمسلمین نجمالهدی در ادامه به دو عرصه اصلی درگیری و درخشش امام جواد (ع) اشاره کرد و بیان داشت: این امام همام در دو جبهه به اثبات حقانیت خویش و رهبری امت پرداخت. نخست، عرصه مناظرات علمی بود که خلفای عباسی با نیت سوء و برای تحقیر مقام امامت ترتیب میدادند. مناظرات ایشان با فقهای بزرگی چون یحیی بن اکثم در موضوعاتی مانند احکام حج، حد سرقت و جایگاه خلفا، که با وجود سن کم امام به شکست کامل طرف مقابل میانجامید، خود گواهی قاطع بر منشأ الهی علم ایشان بود.
وی افزود: دوم، عرصه مبارزه با فرقههای انحرافی بود. در دوران امامت ایشان، فرقههایی چون اهل حدیث، زیدیه، واقفیه و غلات فعال بودند. امام جواد (ع) با آگاهیبخشی به شیعیان و مقابله مستقیم با این انحرافات، خط اصیل اسلام ناب محمدی(ص) را حفظ کردند و از انشعاب در جامعه شیعه جلوگیری نمودند.
استاد حوزه با جمعبندی سخنان خود تصریح کرد: امامت امام جواد (ع) در کودکی، سنّت الهی را در انتصاب امامان به جامعه نشان داد و شیعه را در یک آزمون بزرگ اعتقادی قرار داد. ایشان با درخشش در مناظرات علمی و هدایت جامعه در برابر انحرافات، نه تنها شبهات را بیپاسخ گذاشتند، بلکه عظمت مقام امامت را که ریشه در علم و ولایت الهی دارد، بیش از پیش آشکار ساختند.
نظر شما